Colmschate’33 vr2 - AD’69 vr1

Wat een wedstrijd. Één die we niet snel zullen vergeten. Het was pas onze tweede wedstrijd dit seizoen dus nog weinig zicht op hoe teams spelen.  Op naar Deventer. Eenmaal daar was er eigenlijk geen kleedhok voor ons maar konden we omkleden in kleine hokken die al erg oud waren en speelden we op een veld wat eigenlijk geen zichtbare lijnen had en erg hobbelig en zanderig was. Het mocht de pret niet drukken. 
Met een team met verschillende mensen op andere plekken begonnen we de wedstrijd. AD kon haar draai niet vinden.  Ballen kwamen niet aan, we vonden elkaar niet en Colmschate zat er steeds tussen. Ondanks dat we de eerste helft veel op de helft van de tegenpartij speelden, onderschepten zij veel ballen en hadden we geluk dat Colmschate er niet slim mee om ging en niet tot afronden kwam. Na ruim een half uur wist Rosa toch voldoende ruimte te creëren om te schieten, 0-1. Zo gingen we de rust in. Met elkaar gesproken over wat er anders en beter moest. 
Tweede helft gingen we er weer voor. Dat viel niet mee. We kregen het ritme niet te pak. Colmschate kwam vaker voor de goal bij AD. Manon hield deze echter schoon. Tot na een kwartier De scheidsrechter affloot en naar de stip wees. Er was hands gemaakt. Colmschate schoot de bal netjes in, 1-1. Balen. We gingen verder. We waren beter maar het kwam er niet uit. Colmschate werd ook harder. Halverwege de tweede helft werd Rosa onderuit gelopen en viel verkeerd op haar arm. Deze zei knak en Rosa kon deze niet meer bewegen. De pijn was heftig. Weer werd het team omgegooid om de wedstrijd te kunnen blijven uitspelen. Het viel niet mee. Colmschate gaf steeds meer druk en Manon moest enkele reddingen doen om de goal schoon te houden. Nienke probeerde van achteruit de voorhoede te bereiken om toch nog een goal te maken. Het wilde niet echt lukken. Tot Elles een klein duwtje kreeg en in het strafschopgebied viel. Penalty! Nienke neemt deze rustig en legt de bal achter de keeper, 1-2. De laatste minuten hebben we met elkaar er alles aan gedaan om geen tegen goal meer te krijgen. Na t affluiten was t nog steeds 1-2 en gingen we met de winst naar huis. 
Een wedstrijd om snel te vergeten.  We hadden “ het”vandaag niet en kwamen niet in het spel, waardoor het zwaarder werken werd als nodig. 
En dan ook nog Rosa voor langere tijd geblesseerd. Na een bezoek aan het ziekenhuis, bleek toch weer haar sleutelbeen gebroken. Beterschap Rosa. 

Volgende week thuis om 10.00 uur de wedstrijd tegen ZZC’20 vr2.